από τον Dr. Πολ Χάρτογκ
Όταν ο σύγχρονος πολιτισμός μας σκέφτεται τον «Άγιο Νικ», φαντάζονται έναν χαρούμενο άνθρωπο ντυμένο με κόκκινο βελούδο που οδηγεί ένα ιπτάμενο έλκηθρο και καταβροχθίζει γάλα και μπισκότα – πολλά από αυτά! Οι ρίζες αυτής της μυθικής φιγούρας των γιορτών μπορούν να εντοπιστούν στο „St.“ Νικόλαος των Μύρων, εκκλησιαστικός ηγέτης του 4ου αιώνα στη Μικρά Ασία. Ο ιστορικός Νικόλαος φέρεται να απελευθέρωσε τρεις νεαρές γυναίκες από το να εξαναγκαστούν στην πορνεία ρίχνοντας σακιά με χρυσό από το παράθυρό τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, έσωσε επίσης τρεις αθώους στρατιώτες από άδικη εκτέλεση. Είτε συνέβησαν πραγματικά είτε όχι αυτά τα συγκεκριμένα επεισόδια, η φήμη του Νικόλα αναπτύχθηκε και άκμασε στη μεταγενέστερη παράδοση. Με την πάροδο των αιώνων, η συμπόνια του για τους άλλους, ειδικά για τα παιδιά, μεταμορφώθηκε στο εικονίδιο που φέρει τα δώρα που είναι πλέον πανταχού παρόν στην περίοδο των γιορτών.
Σύμφωνα με την πρώιμη παράδοση, ο ιστορικός Νικόλαος των Μύρων φυλακίστηκε κατά τη διάρκεια των διωγμών των χριστιανών υπό τον αυτοκράτορα Διοκλητιανού (303-313 μ.Χ.). Η πρώιμη παράδοση υποστηρίζει επίσης ότι ο Νικόλαος παρακολούθησε τη Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. Σε απάντηση, το συμβούλιο διακήρυξε την πίστη του στον Κύριο Ιησού Χριστό, «Ο Θεός από τον Θεό … δεν γεννήθηκε, από την ίδια ουσία με τον Πατέρα». Αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τι άμεσο ρόλο έπαιξε, αν υπήρχε, ο Νικόλαος στις διαβουλεύσεις στη Νίκαια. Σύμφωνα με τους μεσαιωνικούς θρύλους, χαστούκισε τον Άρειο στο πρόσωπο, ελπίζοντας με αυτή την επίπληξη να φέρει τον αιρετικό στα συγκαλά του. Αν και στερείται ιστορικών θεμελίων, η εικόνα του Νικολάου να χτυπά τον αρχιαιρετικό έχει γίνει δημοφιλής ιντερνετικό μιμίδιο.
Ακόμα κι αν ο Νικόλαος των Μύρων δεν χτύπησε ποτέ πραγματικά τον Άρειο, η Σύνοδος της Νίκαιας υπερασπίστηκε σθεναρά τη θεότητα του Χριστού και την ενσάρκωσή Του. Στην πραγματικότητα, υποψιάζομαι ότι ο ίδιος ο Νικόλαος θα συνοφρυωνόταν για τη διεύρυνση της φήμης του με τρόπο που αποσπά την προσοχή από τον Μονογενή Υιό του Θεού. Η δήλωση πίστεως της Νίκαιας επιβεβαίωσε ότι ο Θεός Υιός «σαρκώθηκε από την Παναγία και έγινε άνθρωπος». Και τόνισε ότι όλα αυτά συνέβησαν «για χάρη μας» και «για τη σωτηρία μας». Ο Ιησούς μπορούσε να νικήσει τον θάνατο για εμάς μόνο με το να γίνει ένας από εμάς, να ζήσει μια αναμάρτητη ζωή και να πεθάνει στη θέση μας. Όπως διακηρύσσει το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, «ο Θεός αγάπησε τόσο τον κόσμο, ώστε έδωσε τον μονογενή Υιό Του», και έτσι «ο Λόγος έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας» (Ιωάννης 1:14, 3:16, NKJV).
Ενώ ο ευδιάθετος Άγιος Νικ που μοιράζει δώρα στα παιδιά είναι αποκύημα της σύγχρονης φαντασίας και η θρυλική εικόνα του Νικολάου των Μύρων που χαστουκίζει την αίρεση εμφανίστηκε μόλις τον Μεσαίωνα, η ενσάρκωση του Ιησού Χριστού παραμένει η θεμελιώδης πραγματικότητα της εισόδου του Θεού στον άνθρωπο. ιστορία. «Όταν όμως ήρθε η πληρότητα του καιρού, ο Θεός έστειλε τον Υιό Του, γεννημένο από γυναίκα, γεννημένο κάτω από το νόμο, για να λυτρώσει αυτούς που ήταν κάτω από το νόμο, για να λάβουμε την υιοθεσία ως γιοι» (Γαλ. 4: 4-5, NKJV). Μπορούμε, και πρέπει, να ευχαριστήσουμε τον Θεό για το απερίγραπτο δώρο Του (Β‘ Κορ. 9:15· Ρωμ. 8:32). Και δόξα ας είναι ο Θεός, που αντί να συμβουλευτεί έναν κατάλογο «άτακτα ή ωραία», χάρισε το αναξιοποίητο έλεός Του σε εμάς ως ανάξιους αμαρτωλούς (Ρωμ. 5:6-8). Ο Υιός του Θεού έκανε τη βουτιά στην ανθρωπότητα και οι κυματισμοί αυτού του ιστορικού γεγονότος συνεχίζονται μέχρι σήμερα, καθώς οι ανερχόμενες παλίρροιες της χάριτος κατακλύζουν τις ατομικές ζωές.
